گزارش جنگ در سوریه و عراق
آتش‌بس برای ارتش سوریه و متحدینش پرده‌ای از دود بود تا استراتژی نظامی خود را برای محاصره حلب پنهان کنند. ۲۰ سال بعد از پایان محاصره‌ی سارایوو آیا شورای امنیت می‌تواند بپذیرد که یک تاکتیک وحشیانه و یک جنایت جنگی در چنین مقیاسی بار دیگر بازتولید شود؟ تا زمانی که شهروندان سوری کشتار می‌شوند، نه راه حل سیاسی حاصل می‌شود، نه جنگ علیه ترور کافی خواهد بود
ترجمه فارسی اظهارات فرانسوا دلاتر نماینده دائم فرانسه در سازمان ملل در جلسه مورخه ۲۶ ژوئیه ۲۰۱۶ شورای امنیت پیرامون وضعیت سوریه:
آقای رئیس
در فوریه گذشته تصویب توافقنامه‌ی ترک مخاصمه کورسوی امیدی را ایجاد کرد: این امید که کاهش خشونت‌ها راه خروجی از بحران و مذاکرات بر سر انتقال سیاسی در سوریه را باز کند. دو ماه بعد، در آخر آوریل، حکومت[سوریه] با پشتیبانی متحدینش تهاجم به حلب را شروع کرد و این امید را نابود ساخت. در نتیجه فرانسه به همراه بریتانیا درخواست تشکیل جلسه شورای امنیت را در ۴ مه گذشته کرد تا وضعیت دراماتیکی که حلب به همراه صدها هزار ساکن آن گرفتارش آمده بود گزارش کند.
حکومت سوریه در حقیقت با همدستی متحدینش تهاجمی را کلید زدند که ناقوس مرگ ترک مخاصمه را به صدا درآورد.
رضایت آنان به این معاهده ترک تخاصم، همان طور که شک داشتیم تنها پرده‌ای از دود بود، آری لایه‌ای از دود بود، تا یک استراتژی منحصرا نظامی را برای محاصره حلب و سپس تصرف زمین‌های تحت کنترل اپوزسیون را تحت پوشش جنگ با النصره پنهان کند.
آنچه را حکومت نمی‌تواند کنترل کند، به نابودی‌اش کمر می‌بندد. بار دیگر دیروز بیمارستان‌ها در حلب بمباران شدند؛ در تخطی مطلق از قوانین بین‌المللی انسانی و قطعنامه ۲۲۸۶ شورای امنیت که خود ما چند هفته پیش به اتفاق آرا تصویب کردیم، حکومت [سوریه] در تمام این مدت تجاوز از بیانیه‌های شورای امنیت، قوانین بین‌المللی بشری و اصول اولیه‌ی انسانی را متوقف نکرده است. او بمباران‌هایش را بر سر غیرنظامیان و گروه‌های مسلحی که تروریست نیستند متوقف نکرده است. برخی اعضای این شورا نیز با ضمانت کردن و تائید این رفتار حکومت سوریه، مسئولیت و اعتبارشان را در گرو گذاشته‌اند.
از آن زمان تاکنون بی‌رحمی بر سر شهر حلب و استان حلب بیشتر شده است. بعد از حملات کور و بمباران‌های روزانه با بمب‌های بشکه‌ای، شهر حلب حالا محاصره شده است. جاده کاستیلو آخرین راه دسترسی به آب و غذا و دارو بوسیله‌ی نیروهای متحد حکومت قطع شده است.
از این لحاظ‌ها حلب در سوریه همان وضعیتی را پیدا کرده که سارایوو برای بوسنی داشت: شهری سمبلیک، شهری در تقاطع و شهری شهید. حلب، شهری سمبلیک با چندین هزار سال قدمت که جزو میراث بشری جهان به حساب می‌آید، شهری در تقاطع که در آن فرهنگ‌های بسیار با یکدیگر برخورد کرده و در هم آمیخته‌اند و آثار عمیق و متنوع را برجا گذاشته‌اند، امروز شهری شهید است. این نماد تمدن هدف یک محاصره قرون‌وسطائی قرار گرفته است. چه افسوس و به راستی چه شرمی!
در حلب محاصره شده هنوز قریب ۳۰۰ هزار تن زندگی می کنند و به زودی از همه چیز محروم و محتاج ترحم درنده‌خوئی شبه‌نظامیان حکومت خواهند شد.
با این وصف این سئوال را می‌پرسم؛ ۲۰ سال بعد از پایان محاصره‌ی سارایوو، شورای امنیت می‌تواند بدون نشان دادن واکنش قبول کند که یک تاکتیک وحشیانه و یک جنایت جنگی در چنین مقیاسی بار دیگر بازتولید شود؟ عاملین چنین جنایاتی نباید بدون عقوبت بمانند.
در طی آخرین جلسات مشورتی‌مان استفان دی‌میستورا، نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه، به جمع همه ما گفت که با نبود پیشرفت در زمینه رفع تخاصم و وضعیت انسانی، امیدی به از سرگیری معتبر مذاکرات در کار نخواهد بود. در این زمان که ما دور هم جمع شده‌ایم، این وضعیت سناریوی دراماتیکی است که در حال شکل‌گیری است. حلب، شهر شهید سوریه شده است و با احتساب محاصره بودنش، می‌تواند سنگ گوری بر روند[صلح] وین نیز باشد. به بیان دیگر، تا زمانی که شهروندان سوری کشتار می‌شوند، نه راه حل سیاسی حاصل می‌شود، نه جنگ علیه ترور کافی خواهد بود.
همچنان که وزیر خارجه فرانسه آقای ژان مارک ایرو به صورت عمومی تاکید کردند، فرانسه نمی‌تواند چشمانش را بر وضعیت دراماتیک حلب ببندد. ما نمی‌توانیم بگذاریم بدون واکنشی محاصره حلب برقرار شود. فرانسه در نتیجه سه درخواست را اعلام می‌دارد:
نخست اکیدا از متحدین حکومت سوریه، اعضای شورای امنیت و گروه بین‌المللی حمایت از سوریه می‌خواهیم که مسئولیت خود را به جا آورند تا حکومت سوریه و متحدینش فورا تهاجم به حلب را متوقف کنند. این مهم بر مبنای نجات زندگی ده‌ها هزار تن و همچنین نجات برنامه راه‌حل سیاسی است. این بر مبنای بنیادی‌ترین ارزش‌های مشترک سازمان ملل است.
دوما، برای کاهش رنج مردم، همچنین درخواست می‌کنیم آتش‌بس فوری در حلب و همچنین در غوطه به اجرا گذاشته شود.
سوما درخواست خود را مبنی بر برداشتن سریع تمام محاصره‌ها به همراه دسترسی سریع، امن و بدون قید وشرط به تمامی مردم سوری محاصره شده (قید شده در قطعنامه‌های ۲۱۳۹، ۲۱۸۵، ۲۲۵۴، ۲۲۶۸ شورای امنیت) مطرح می‌کنیم. مقامات سوریه باید به تعهدات خود در ذیل حقوق بین‌المللی انسانی احترام بگذراند و به قطعنامه‌های شورای امنیت پایبند باشند.
مکانیزم GISS، دستورهای کاری در ژنو، که ما بر آن پافشاری می‌کنیم، درخواست‌ها برای جمع شدن اپوزیسیون، همه این‌ها به علت محاصره حلب پوچ شده‌اند. به آنان که مقصرین چنین جنایتی هستند باید به شکل واضح گفت مادام که چنین امری در حال انجام است، هیچ‌گونه همکاری وجود نخواهد داشت و مسئولیتی سنگین در برابر تاریخ متوجه آنان است.»
منبع:http://goo.gl/QQuQdH
