این صفحه متعلق به بهائیان است
مروری بر تعالیم آئین بهایی
اقتباس از نویسندگان بهایی
یکی از مسائلی که امروزه در جهان بسیار مطرح است بردباری است که در اصطلاح معمول در محافل سیاسی و رسانه‌های جمعی و اسناد ملل متحد به اسم Tolerance معروف است.
بردباری را اگر از نظر اخلاقی بنگریم از جمله صفات پسندیده است که متأسفانه غالباً در حریم حرف باقی می‌ماند، مانند این است که همه می‌گویند امانت خوب است، عفت و عصمت خوب است و از این قبیل، اما عمل کردن به آن صفات را گاهی فراموش می‌کنند.
بر طبق نظر جامعه شناسان انسان موجودی اجتماعی است یعنی افراد واحد تنهایی نیستند و بدون مساعدت یکدیگر زندگی نمی‌توانند بکنند، ناچار باید با هم باشند و هر کس به نوعی نیازهای دیگری را برآورد و هیچ امری در اجتماع پیش نمی‌رود مگر آن که بین طرفین توافق بوجود آید.
در روابط اقتصادی، اجتماعی و زندگی زناشویی و امثال آن باید طرفین با هم موافق باشند تا روی آسایش و آرامش را ببینند.
در مباحثات روزانه بین افراد حتی بحث‌هایی که در جرگه‌های دوستانه و مهمانی‌های خانوادگی پیش می‌آید هر روز می‌بینیم اشخاصی را که دارای عقاید متفاوت هستند. اول بحث را شروع می‌کنند بعد صدایشان هر دم بالاتر می‌رود و خشن‌تر می‌شود و حتی گاهی سبب بهم خوردن مهمانی می‌شود و چه بسا که در آن دو دوست دیرین با کدورت از هم جدا می‌شوند بدون آن که هیچ نتیجه‌ای از بحث خود گرفته باشند و در نتیجه روابط بین آن دو تأثیر منفی دائمی می‌گذارد. این رفتار دارای علت‌های مختلف است. اول سرچشمه‌ی آن غرور است یعنی آن که انسان خود را برتر از دیگران ببیند و افکاری که دارد را چون وحی نازل می‌شمارد. در چنین حال البته افکار دیگران را نمی‌پذیرد حتی اگر قلباً سخن طرف را درست یابد غرورش اجازه نمی‌دهد که آن را اذعان کند و به لجبازی متشبث می‌شود و هر شخصی می‌خواهد حرف خود را به کرسی بنشاند، قصدشان کشف حقیقت نیست، حل مسئله مورد بحث نیست، حرف بر سر غلبه کلام است و ارضای خودخواهی و خودنمایی در نزد دیگران.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
“ای پسر خاک به راستی می‌گویم غافل‌ترین عباد کسی است که در قول مجادله نماید و بر برادر خود تفوق جوید…”
این عدم بردباری حس تفوق و برتری بر دیگران در جمیع شئون زندگی باعث اختلاف و اسباب رنجش است…
خشونت و ستیزه‌جویی در سخن نتیجه عدم بردباری‌ست.
همچنین حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
“ای پسران آمال جامه‌ی غرور را از تن برآرید و ثوب (لباس) تکبر از بدن بیندازید.”
بهائیان با آموزش این قبیل کلمات الهی چنین تربیت می‌شوند که خود را برتر از دیگران ندانند و در سخن مجادله ننمایند.
کودکان و نوجوانان بهایی که به کلاس‌های درس اخلاق می‌رفتند چون در بعضی مواقع با خشونت و ناسزای کودکان و نوجوانان غیر بهایی روبرو می‌شوند به خوبی تحمل و بردباری را یاد می‌گرفتند، چرا که بچه‌های محل نزدیک منازلی که درس اخلاق بهائیان در آنجا تشکیل می‌شد به کمین می‌ایستادند و علاوه بر فحش و ناسزا با پرتاب سنگ و کلوخ آنان را می‌آزردند و این عمل را با خنده و شادی انجام می‌دادند.
جامعه بهایی ایران از آغاز پیدایش دچار هر گونه آزار و اذیت و سرزنش بوده‌اند و هستند ولی چرا؟ برای آن که بهائیان سخنان تازه‌ای می‌گفتند که با افکاری که به تقلید از آباء و اجداد به مردم رسیده بود فرق داشت و چون تحمل و بردباری اندیشه‌های تازه موجود نبود و از تحقیق و بحث و مشورت یا بردباری نیز امتناع می‌ورزیدند، بنابراین مردم چنان آموخته بودند که کاری به سخنان بهائیان که چه می‌گویند نداشته باشند. آنها چنان تفکر می‌کردند که بهائیان باطلند و مستحق آزار و اذیت و تهمت و افترا هستند.
عیناً به همان گونه که کودکان به تحریک دیگران سنگ و کلوخ پرتاب می‌کردند به این صورت ایران جامعه‌ای تحریک شده بود که هموطنان خود را که دگر اندیش بودند بی آن که فکر نمایند بیازارند و حقوق‌شان را پایمال و حقیقت مقاصدشان را در پرده تهمت و افترا پوشیده دارند. اما این زمان زمان اندیشه و تفکر است، هر صاحب نظر و متفکری نادانسته و ناشناخته بر کسی نمی‌تازد و اگر هم تحریک به عملی شده باشد لااقل از طرف مقابل تحمل جوابگویی را می‌نماید.
برنامه آئین بهایی برنامه تفکر است امیدواریم در نهایت انصاف و بردباری طاقت شنیدن افکار دیگران را در خود تقویت نمائیم تا آسایش جان و وجدان رخ بگشاید و حقیقتی در پس پرده پنهان نگردد.
حضرت بهاءالله می‌فرمایند:
“امروز کیش یزدان پدیدار، جهان‌دار آمد و راه نمود. کیشش نیکوکاری و آئینش بردباری، این کیش زندگی پاینده بخشد.”
خوانندگان عزیز، در صورتیکه مایل به دریافت نسخه ای از مقاله فوق از طریق ایمیل هستید و یا راجع به تعالیم بهایی سؤالی دارید لطفا با ما تماس بگیرید: پیامگیر : ۷۴۰۰-۸۸۲-۹۰۵ ، ایمیل: anyquestionsplease@gmail.com
وب سایت برای برخی از کتابهای فارسی بهایی : www.reference.bahai.org/fa
